در حالی که چای ماسال کیلویی در سراسر شبه قاره هند و آسیای جنوبی محبوب است، توسط هر جنوب آسیایی مصرف نمی شود.
چای ساده – با یا بدون شیر یا شکر – نیز محبوب است و انواع مختلفی از چای ماسالا وجود دارد. برخی از ایالت های جنوب هند از قرن هفدهم قهوه فیلتر می کنند و می نوشند. اما برای هندی هایی که با ماسالا چای بزرگ شده اند، معانی مختلفی به خود گرفته است.
در دهه 1990 سرآشپز پریتی میستری به عنوان یک باریستا در اوهایو کار می کرد، زیرا چای ماسالا در حال تبدیل شدن به مرسوم بود.
مدیران وایت چای را بهعنوان یک کنسانتره شربتی که با شیر مخلوط شده و با دستگاه اسپرسوساز گرم میشود، توضیح میدهند که خانواده میستری آن را درست نمیکنند. آنها از طریق تلفن به من می گویند: “چای مقدمه همه آشپزی هایی بود که من انجام می دهم.
کلمه تخصیص فرهنگی را نداشتم، اما می دانستم که این درست نیست.”
برای نویسنده غذا پوجا ماخیجانی، ماسالا چای به معنای ارتباط با خانواده است. وقتی او بچه بود که به پدربزرگ و مادربزرگش در پونا می رفت، تمام خانواده ساعت 4 بعد از ظهر چای و تنقلات می خوردند. روزانه.
به عنوان یک مادر مجرد که با والدینش در نیوجرسی در طول همه گیری، زندگی می کند، ساعت 4 بعد از ظهر. چای به روزهایش ریتم داده است، بهانه ای برای پختن خوراکی ها و چک کردن.
مونیکا سانی که در جالاندهار، پنجاب به دنیا آمده بود، تماشا میکرد که پدربزرگ پدریاش برای کار پلیس استرسزایاش صبح زود از خواب بیدار میشد تا کل چای را روی روزنامه بنوشد: «مراقبهای چای» برای مردی که در حکومت بریتانیا و تقسیمبندی کار میکرد.
اکنون صاحب The Chai Box، یک فروشگاه آنلاین برای همه چیز چای، سانی قبل از مدرسه در پنج سالگی شروع به ساخت چای کرد، مراسمی که او چهار سال بعد زمانی که خانواده اش به آنجا مهاجرت کردند در آتلانتا ادامه داد.