دسته خاصی از چسب کاغذ صحافی حساس به فشار، چسب‌های خود چسب هستند که در آن چسب‌ها روی یک تکیه‌گاه انعطاف‌پذیر اعمال می‌شوند، مانند نوارهای چسب ، برچسب‌های خودچسب ، چسب‌های انواع مختلف (به عنوان مثال برچسب ، برچسب خودرو.)
و تعداد بی شماری از مشاغل صنعتی تا کاربردهای تجاری . به طور کلی این نوع مواد نیاز به تکیه گاهی دارند که بتوان سطح چسب را از آن جدا کرد (در مرحله فرآیند و/یا در مرحله کاربرد نهایی). برای این منظور معمولاً از کاغذهای با روکش سیلیکونی یا فیلم‌های روکش سیلیکونی (در لاینرهای آزاد انگلیسی) استفاده می‌شود.)
برچسب ها را می توان با انواع مختلفی از چسب ساخت: پایه آب، پایه حلال یا با مواد مذاب بدون حلال (برچسب های ذوب داغ).
دو نوع چسب وجود دارد که با واکنش شیمیایی خشک می شوند: یک جزئی و دو جزئی . در حالت اول، سخت شدن با قرار گرفتن در معرض رطوبت، گرما، نور یا اشعه ماوراء بنفش اتفاق می افتد. در دومی، از طریق افزودن یک ماده شیمیایی به نام سخت کننده اتفاق می افتد .
سخت‌ترین چسب در جهان قادر است بارهای 70 نیوتن بر میلی‌متر مربع (نیوتن بر میلی‌متر مربع) را در مقابل حدود 28 چسب برای بهترین چسب‌های اپوکسی تجاری تحمل کند.
این ترشح از باکتری آبزی Caulobacter crescentus است که آن را تولید می کند تا خود را به سنگ ها و دیواره ها بچسباند. همچنین برای چسباندن کاغذ ترمومکانیکی استفاده می شود.
چسب ماده ای است که سطوح را به یکدیگر متصل می کند.چسب ها که شامل موادی مانند سیمان، اپوکسی، چسب و بتونه می باشند، در صنعت و مصارف خانگی کاربرد فراوانی دارند.
همچنین نقش مهمی در ساخت هواپیما، اتومبیل، صحافی کتاب، و همچنین مبلمان ، ساخت و ساز ساختمان، و جاده ها ایفا می کند. در گذشته مردم از مواد طبیعی مانند شیره درختان و پوست حیوانات چسب می ساختند.
امروزه بیشتر چسب ها عمدتاً از مواد مصنوعی مانند پلی اتیلن نایلون ( پلی اتیلن ) و سیلیکون تشکیل شده اند. این چسب های مصنوعی ماندگاری بیشتری دارند و پیوند قوی تری نسبت به چسب های طبیعی ایجاد می کنند.
